Galeria Sztuki Współczesnej BWA

Artysta motywy swojej sztuki może czerpać z rzeczywistości – otaczającej go dziś bądź minionej – i z rzeczywistości artystycznej – wchodząc w dialog z ze sztuką aktualną i z historią sztuki. Te oczywiste źródła kształtują obraz jego twórczości.
Dla Piotra Smolki źródłami obrazów jest towarzysząca mu na przestrzeni blisko czterech dekad szeroko rozumiana ikonosfera – świat obrazów w którym jest zanurzony: nie tylko malarstwa i rzeźby, grafiki użytkowej reklamy i plakatu ale także obrazów medialnych, cyfrowych, rzeczywistości ekranowej, realnej ikonografii miasta. Czy chcemy tego czy nie jesteśmy nieuchronnie skazani na obecność w owej ogarniającej wszystko ikonosferze. Artysta będąc uprzywilejowanym do wyboru z tego przytłaczającego ogromu obrazów tworzy swoją sztukę.

Sztukę Piotra Smolki można opisać – przez pewne podobieństwa – nawiązaniem do pop artu. Jest to użyteczne dla możliwości jej opisu. Sam artysta w swoim autorskim katalogu (zob. www.petersmolka.de) grupuje swoje prace w trzech działach: portrety, collages i abstrakcje. W tych pierwszych portretuje bohaterów mass mediów, twarze popularnych gwiazd show biznesu, kultury popularnej, ulubionych muzyków – są to twarze powszechnie rozpoznawalne, spoglądające na nas z ekranów, z plakatów, z reklam w pejzażu wielkiego miasta. Twarze te wyglądają jak wydrukowane na abstrakcyjnych obrazach, rodem z malarstwa gestu w których czasem majaczą w tle sylwety wielkomiejskiej zabudowy. Podobnie w collages: twarze i architektura dopełnione są jeszcze napisami – niczym w drukach reklamowych albo na okładkach płyt. Nasuwa to bliskie skojarzenia właśnie z poetyką pop artu. Nie inaczej z abstrakcjami Smolki: autor sięga do techniki asamblażu, malarstwa materii (bliskiej naszej rodzimej tradycji). Pop art w swojej estetyce, na początku wyrastał z nurtu informelu i asamblażu (tzw. Pop Art I) by później stać się nurtem piktoralnym (Pop Art II). Granice pomiędzy jednym a drugim sposobem obrazowania były płynne. Gdy zakwestionowano obraz pojawił się happening i sztuka konceptualna.

Sztukę Piotra Smolki można opisać – przez pewne podobieństwa – nawiązaniem do pop artu. Jest to użyteczne dla możliwości jej opisu. Sam artysta w swoim autorskim katalogu (zob. www.petersmolka.de) grupuje swoje prace w trzech działach: portrety, collages i abstrakcje. W tych pierwszych portretuje bohaterów mass mediów, twarze popularnych gwiazd show biznesu, kultury popularnej, ulubionych muzyków – są to twarze powszechnie rozpoznawalne, spoglądające na nas z ekranów, z plakatów, z reklam w pejzażu wielkiego miasta. Twarze te wyglądają jak wydrukowane na abstrakcyjnych obrazach, rodem z malarstwa gestu w których czasem majaczą w tle sylwety wielkomiejskiej zabudowy. Podobnie w collages: twarze i architektura dopełnione są jeszcze napisami – niczym w drukach reklamowych albo na okładkach płyt. Nasuwa to bliskie skojarzenia właśnie z poetyką pop artu. Nie inaczej z abstrakcjami Smolki: autor sięga do techniki asamblażu, malarstwa materii (bliskiej naszej rodzimej tradycji). Pop art w swojej estetyce, na początku wyrastał z nurtu informelu i asamblażu (tzw. Pop Art I) by później stać się nurtem piktoralnym (Pop Art II). Granice pomiędzy jednym a drugim sposobem obrazowania były płynne. Gdy zakwestionowano obraz pojawił się happening i sztuka konceptualna.

Kiedy Piotr zaczynał swoją drogę artystyczną nastąpił głód obrazów – „Hunger nach Bildern” (tytuł głośnej książki Wolfganga M. Fausta z 1982, opisującej zjawisko malarstwa „nowych dzikich”). Wielki powrót do malowania obrazów stał się faktem. Udziałem Piotra Smolki, jego niewyczerpującego się twórczego temperamentu, stał się jeszcze nie jeden zwrot sztuki ku malarstwu.

Jan Trzupek

Otwarcie wystawy 8 sierpnia (piątek) 2025 o godz. 18:00. Wstęp na wernisaż wolny
Wystawa potrwa do 5 października.

Piotr Smolka — współczesny polski artysta mieszkający w Niemczech, współzałożyciel słynnego projektu artystycznego „Guldenstern”. W swoich obrazach i pracach z zakresu sztuki mieszanej wykorzystuje techniki sitodruku, szablony oraz malarstwo gestualne. Smolka osiąga doskonałą harmonię pomiędzy nieprzewidywalną interakcją warstw, ekspresyjnym malarstwem a tradycyjną kompozycją. Oprócz płótna i paneli drewnianych, najczęściej używa błyszczących płyt aluminiowych jako podłoża dla swoich często wielkoformatowych obrazów. Szczególnie ten raczej „zimny” materiał, poddany artystycznej obróbce z użyciem często ciepłych i żywych kolorów, zyskuje fascynującą dynamikę, która potrafi wywołać u widza szerokie spektrum emocji.

Piotr nieustannie na nowo przemyśla możliwości malarstwa. Odwołując się do szerokiego wachlarza źródeł – od historii sztuki, literatury i muzyki po popkulturę – tworzy obrazy balansujące pomiędzy płaskim doświadczeniem a wielowymiarowością. Perfekcyjnie łączy europejskie i amerykańskie tradycje (Art Informel, pop-art, ekspresjonizm abstrakcyjny), analizując różne kierunki w historii sztuki i włączając ich stylistyczny ślad do własnych koncepcji twórczych.

Jego prace były już prezentowane na wielu międzynarodowych wystawach, m.in. w Berlinie, Monachium, Londynie i Zurychu. Znacząca część jego dzieł znajduje się w znanych kolekcjach prywatnych w Niemczech, Szwajcarii, Austrii, Anglii, Francji, Japonii i USA, jak również w instytucjach publicznych, takich jak Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku, Europalast w Brukseli, Nippon Ind. w Tokio, Galeria Lafayette w Berlinie czy Swiss Humanity Corp. w Londynie i Genewie.